استقامت در تکواندوکاران وتمرینات اختصاصی آن
استقامت توانایی حفظ یک فعالیت برای یک مدت زمان طولانی است. استقامت بستگی به توانایی دستگاه تنفسی در رساندن مقدار کافی اکسیژن از طریق جریان خون به بدن دارد. برای بهبود استقامت در تکواندو، میزان و شدت تمرین را افزایش دهید. برخی ازنمونه تمرین های استقامتی به شرح زیر است :
-دویدن 1000 متر در 3 نوبت با دو دقیقه استراحت در بین هر نوبت
- دویدن 100 متر در 5 نوبت با یک دقیقه استراحت در بین هر نوبت
-مبارزه به مدت 3 دقیقه در 3 نوبت با یک دقیقه استراحت در بین هر نوبت
-پله نوردی
-حرکت زانو بلند (بالا آوردن زانو در حالت جا)
-تمرین های میت زنی با لگد
انعطاف پذیری
انعطاف پذیری به معنای قابلیت کشسانی عضلات ولیگمان هاست. این عامل برای یک مبارزه گر تکواندو از ضروریات اساسی است. به طور کلی ، درجه انعطاف پذیری از طریق دامنه حرکت هر تکنیک اندازه گیری می شود. هر چه دامنه حرکت بیشتر باشد ، نیروی عضلانی ایجادشده بیشتر است. در تمرین تکواندو ، بهبود انعطاف پذیری مناسب در مفاصل شانه ، کمر ، زانو و قوزک پا بسیار مهم است.
تمرین های کششی برای تقویت دامنه حرکات ، افزایش نیرو وپیشگیری وکاهش صدمات بسیار مهم است. برای حفظ انعطاف پذیری،تمرین های کششی باید بدون استثناء به طور روزانه انجام شود. بهترین زمان تمرین انعطاف پذیری بعد از گرم کردن بدن و بعد از تمرین اصلی است. تمرین های کششی باید حداقل به مدت 10 دقیقه و دوبار در روز انجام شود.
هر تمرین باید با 15 تکرار ودر 3 تا 5 نوبت انجام شود. هر تکرار باید بین 10 تا 30 ثانیه تا جایی که عضلات در اثر کشش کمی احساس فشار می کنند ، ادامه یابد. تنفس در حین انجام تمرینات کششی باید به طور طبیعی وآرام باشد. معمولا هنگام خم کردن بدن باید نفس را بیرون دهید و در هنگام راست کردن بدن نفس را به درون بکشید
صفحه قبل 1 صفحه بعد